مسابقات فوق ماراتن در هرجایی که برگزار شوند ،معمولاً 12 تا 24 ساعت به طول می انجامند و اگر چه دوندگان فرصت استراحت دارند و می توانند در هنگام نیاز بخورند و بیاشامند ،اما در معرض خطر بالای کم آبی جدی بدن قرار دارند .
در مطالعه جدید ، محققان تایوانی به طور مکرر 52 نفر از دوندگان فوق ماراتن را در طول زمان مسابقه وزن کشی کردند که مدت زمان این مسابقات 12 یا 24 بود .
آنها به این نتیجه رسیدند که در حالت میانگین ، دوندگانی که در مسابقات ماراتن 12 ساعته حضور می یابند تقریباً سه درصد از وزن بدن خود را از دست می دهند . در مسابقات ماراتن 24 ساعته ، وزن میانگین از دست رفته در حدود 5 درصد از وزن بدن را شامل می شود . این نتایج در نشریه کلینیکی پزشکی ورزشی به چاپ رسیده است .
برطبق تحقیقات انجام شده به سرپرستی دکتر وی – فونگ کاو در بیمارستان نظامی تایپه ، در هر دوگروه ، بیشترین مقدار کاهش آب بدن در 8 ساعت اولیه مسابقه اتفاق می افتد که سریعترین تغییرات در مقدار وزن بدن هم در چهار ساعت اول مسابقه رخ می دهد .
همچنین در دوندگان ماراتن 24 ساعته ، دومین روند کاهش وزن در بدن بین ساعات شانزدهم و بیستم مسابقه اتفاق می افتد .
برطبق نتایج بدست آمده از تحقیقات گروه دکتر کاو ، دوندگان فوق ماراتن در صورتیکه بخواهند از کاهش وزن بسیار سریع جلوگیری کنند باید بیشترین توجه خود را معطوف به تامین آب بدن در ساعات اولیه مسابقه نمایند .
از دست دادن وزن بدن حتی به میزان یک درصد در نتیجه بی آبی ، می تواند ریتم طبیعی عملکرد قلبی عروقی و تنظیم دمای بدن را برهم بزند .
محققان می گویند : از اینرو برای حفظ وزن بدن ، جذب مایعات باید به میزان مطلوب در 8 ساعت اولیه مسابقات ، هم در مسابقات 12 ساعته و هم در مسابقات 24 ساعته ، و همچنین در ساعات بین شانزدهم و بیستم مسابقات 24 ساعته صورت بگیرد .
اما دوندگان ماراتن باید مراقب جذب بیش از حد آب هم باشند زیرا این امر می تواند منجر به بروز وضعیت بالقوه خطرناکی با نام هیپوناترمی ( آب گرفتگی شکم ) شود . این عارضه هنگامی رخ می دهد که سطح سدیم در خون بسیار پایین می آید ؛ که این امر باعث بروز علائم نسبتاً خفیف همچون انقباض عضلانی و تهوع می گردد ، موارد خطرناک تر می تواند باعث بروز گیجی ، حمله قلبی یا مغزی و حتی مرگ شود .
محققان توصیه می کنند که ورزشکاران فوق استقامتی هم در معرض بروز خطر هیپوناترمی  آب گرفتگی شکم قرار دارند .