رشته های پرشی: پرش ارتفاع, پرش طول وپرش سه گام در مقدمات و حرکات

تمرینی بسیار به هم شبیه اند.از لحاظ سازماندهی این رشته ها با یکدیگر متفاوت

هستند و تفاوت, در آن است که در پرش طول وپرش سه گام,کنترل یک گروه

بزرگ به مراتب دشوارتر از پرش ارتفاع است.

پرش با نیزه به آمادگی های ورزشی وکمی شجاعت نیاز دارد و به خاطر همین

ویژگی های فیزیکی اش, معمولا به صورت فعالیتی ایستگاهی به یک گروه

خاص تدریس می شود.

1-پرش ارتفاع:تمرینات پرش ارتفاع بدون استفاده از میله پرش یا بکار گیری

لوله های ارتجاعی به جای آن, می تواند بصورت فعالیتی فرا گیر برای کل

کلاس و تک تک شاگردان در آید, هر چند که پرش تک تک شاگردان یک کلاس

پر جمعیت, اتلاف وقت و انجام فعالیتی کمتر برای هر یک را در پی خواهد داشت.

به محض این که از توانایی هر شخص در پرش ارتفاع آگاهی یافتید, می توانید

شاگردان را متناسب با توانایی هایشان گروه بندی کنید و پرش ارتفاع را به

صورت ایستگاهی به آنها یاد دهید.

وقتی که نوبت هر گروه می رسد, مقدار زمانی که برای تغییر ارتفاع میله از

دست می رود, کمتر می شود.

به کار بردن لوله های ارتجاعی به جای میله ی پرش فلزی نه تنها زمان

تعویض میله پرش بعد از هر پرش خطا را کاهش می دهد, بلکه مشکل

افتادن از روی میله ی پرش را نیز کمتر می کند.

از آنجا که آموزش تکنیک فاسبوری(روشی در پرش ارتفاع که ورزشکار با

سر و پشت از روی میله پرش عبور میکند و با پشت بر روی تشک فرود

می آید) نیاز به جای فرود گود وبسیار نرمی دارد.

باید بدون در نظر گرفتن ارتفاع پرش, از تشک های فرود با اندازه های بزرگ

و استاندارد استفاده کنید. استفاده از تشک های ژیمناستیک به جای این

تشک ها هرگز مناسب نیست.

2-پرش با نیزه: پرش با نیزه فعالیتی کلاسی نیست. این رشته معمولا به صورت

یک حرکت ایستگاهی با کمک مربی تدریس می شود. برای آموزش, به نیزه ها

تمرینی کوتاه, سبک و راحت نیاز داریم در صورت امکان سکویی مرتفع, تا

ورزشکاران بتوانند از روی آن نیزه را داخل ماسه قرار دهند وبر آن مسلط

شوند.سطوح مهارت شاگردان هر چه باشد, تشک های فرود بزرگ واستاندارد

ضروری است.

حتی درسطوح پایین نیز, شرکت کنندگان بایدقادرباشند به نیزه هابچسبندوعضلات

شکمی قوی داشته باشند تا بتواننند پاهایشان را تا وضعیت افق بالا بیاورند.

در هر گروه آموزشی,افرادی هستند که توانایی انجام چنین فعالیت هایی را ندارند.

وقتی این افراد به پرش با نیزه روی می آورند, بهتر است به آنهاحق انتخاب وانجام

دادن دیگر رشته ها را بدهید.

3-پرش طول:ساخت چاله های پرش بزرگ از ساده ترین وکم هزینه ترین اقداماتی است

که می توانید برای کمک به آموزش دوومیدانی انجام دهید.ورزشکاران می توانند از

هر دو انتهای چاله اقدام به پرش کنند و وسعت چاله این امکان را فراهم می سازد

که چند شرکت کننده,همزمان از یک سمت پرش کنند.

این روش در مقایسه با صف کشیدن شاگردان در یک طرف و پرش نوبتی بازده بیشتری

خواهد داشت. در برنامه آموزشی , بهتر است پرش طول به عنوان اولین رشته پرشی

تدریس شود. می توانید این رشته را همراه با پرش سه گام آموزش دهید یا حتی در برنامه

آموزشی آن را بعد از پرش سه گام قرار دهید.

میتوانید این دو رشته پرشی را بلافاصله بعد از دو سرعت, استارت های دو سرعت و دو

امدادی آموزش دهید.

4-پرش سه گام: اگر چه پرش سه گام غالبا رشته ای برای مردان به حساب می آید, رواج

آن در دوومیدانی زنان رو به افزایش است وباید آن را رشته ای برای هردو جنس دانست.

بسیاری از مربیان به دلایل متعدد, پرش طول را بعد از پرش سه گام آموزش می دهند. میزان

پیشرفت در پرش سه گام بیشتر از پرش طول است واین بیانگر جذابیت زیاد آن است. همچنین

اغلب بچه ها به پرش سه گام خیلی بیشتر از پرش طول علاقه نشان می دهند. گام سوم در پرش

در نهایت یک پرش طول ساده است و شیوه های آموزش برای هر دو رشته مشابه است.

نکته ای که باید به خاطر داشت این است که پرش های مکرر در پرش سه گام برای ورزشکاران

جوان طاقت فرساست وآن ها را خیلی زود خسته می کند. با در نظر گرفتن این نکته, همواره به یاد

داشته باشید که فعالیت های گوناگون شما برای شاگردان خسته تان هیچ جذابیتی نخواهد داشت.

پیشنهاد های زیر شما را در رسیدن به بهترین تغییر وضعیت کمک خواهد کرد:

- ابتدا شاگردان را با توجه به قد و وزنشان گروه بندی کنید.

- پس از آن که با میزان پرش ارتفاع هر یک آشنا شدید, گروه هایی جدید بر پایه توانایی پرش

ارتفاع افراد تشکیل دهید.

- به جای لوازم واقعی به ویژه در رشته های پرتابی, تعداد زیادی لوازم مشابه فراهم کنید.

علاوه بر ایمنی این اقلام, ارزانی آن ها نشان می دهد که رشته هایی چون پرتاب دیسک,

پرتاب وزنه وپرتاب نیزه می توانند به عنوان یک فعالیت تمام کلاسی معرفی شوند.

- تا حد امکان لوازم واقعی و مسابقه ای را فراهم کنید مانند دیسک,وزنه, نیزه(اعم از نیزه پرتابی

و نیزه پرش) وموانع تمرینی.این ها به شما کمک خواهند کرد به میزان زیادی وضعیت بدن و قدرت

افراد را با شرایطی که لازمه هر کلاس است تطبیق دهید.

- برای رسیدن به توانایی های بیشتر, محل کندن از زمین را در فواصل مختلف از چاله پرش قرار

دهید. در صورت امکان دو چاله بزرگ آزمایشی درست کنید: یکی برای پرش طول و دیگری برای پرش

سه گام.

اگر هر دو چاله کاملا طویل وعریض هستند, نحوه پرش را با تصویر جهش های کوتاه روی چمن و کندن

از لبه های چاله مشخص کنید.در پرش طول و سه گام به جای تخته های کندن از زمین, از سطوح خاص

این امر استفاده کنید.

این کار نه تنها میزان پرش ها را بلکه اشتیاق و علاقه را نیز بیشتر می کند و این در واقعغ به خاطر آن

است که در این حالت پرش خطا رخ نمی دهد.

-پرتاب ها را با روش های مطمئن, سریع وآسان اندازه گیری کنید.

-پرش با نیزه را برای کسانی که نسبت قدرت آنها به وزنشان مانع از معلق شدن و تاب خوردن آنها می شود,

به صورت یک رشته اختیاری قرار دهید. این شرکت کنندگان باید حق شرکت و تمرین در دیپر رشته ها را نیز

داشته باشند.