به سایت ماامتیاز دهید
با
تشکر از حمایت شما
|
رسیدن به خواسته ها و حوائج:
صفوان گوید: حضرت صادق (علیه السلام) به من فرمود:
ای صفوان! هرگاه تو را نزد خدای متعال حاجتی بود، پس زیارت کن اباعبدالله حسین (علیه السلام) را به این زیارت، در هر مکانی که هستی و بخوان دعای بعد از آن را و از پروردگارخویش حاجتت را بخواه، زیرا برآورده و مستجاب خواهد شد. خداوند متعال در وعده ای که به رسول خود داده، خلاف نفرموده است.
سفارش ولی عصرعجل الله تعالی فرجه:
در حکایت تشرف جناب حاج سید احمد رشتی به خدمت حضرت ولی عصر - ارواحنا فداه – در سفر حج، آن حضرت فرمود: «چرا شما عاشورا نمی خوانید؟! عاشورا! عاشورا!!»
نیزهٔ پرش
پرشکنندگان مىتوانند از نیزههاى شخص خود استفاده کنند. هیچ شرکتکنندهاى حق ندارد از نیزههاى سایر پرندگان استفاده کند مگر با اجازهٔ آنها.
نیزههاى پرش را مىتوان از هر ماده یا از ترکیب مواد با هر قطر و طولى ساخت. معمولاً جنس نیزه، فایبرگلاس است ولى نیزههاى آلومینیومى و یا از جنس خیزران (بمبو) نیز وجود دارد.
سطح نیزه باید صاف باشد و مىتوان آن را با دو لایه چسب پوشاند. سرنیزهها باید طورى ساخته شود که هنگام کاشتن در جعبه، دچار شکستگى نشود. معمولاً طول و قطر نیزههاى پرش باتوجه به ویژگىهاى شخص پرشکننده یعنى وزن، قد، تکنیک و رکورد انتخاب مىشود.
محل فرود مربعى به اضلاع ۵ متر است. محل فرود بايد با مواد بسيار نرم با ضخامت مناسب پوشانده شود. توصيه مىشود براى اين منظور، حتىالامکان از تشکهاى ابرى مناسب استفاده گردد. البته در مراحل مقدماتى آموزش مىتوان از مخلوط ماسهٔ نرم و خاکاره براى ساختن محل فرود استفاده کرد. در اينصورت اين مخلوط بايد بهدقت پهن شده باشد و سطح آن بهوسيلهٔ پارچهٔ مناسبى پوشانده شود تا از وارد آمدنِ صدمات احتمالى به ورزشکار جلوگيرى کند. در مراحل پيشرفته حتماً بايد از تشکهاى ابرى مخصوص استفاده شود. معمولاً ضخامت اين تشکها براى مدارس ۶۰ سانتىمتر و در سطوح بينالمللى ۹۰ سانتىمتر است تا مشکلات برخورد ورزشکار با کف زمين يا لغزيدن از کنارههاى تشک پيش نيايد. تشکها بايد به فاصلهٔ ۱۰ تا ۱۵ سانتىمتر از ”جعبهٔ پرش“ قرار داده شوند. تشکهاى اطراف ”جعبه پرش“ قرار داده شوند. اين شيب حدود ۳۰ درجه است که از لبههاى شيبدار باشند. اين شيب حدود ۳۰ درجه است که از لبههاى کنارى ”جعبه پرش“ شروع مىشود و سپس با بقيه قسمتهاى محل فرود همسطح مىگردد.
طول مسير دورخيز بايد ۴۰ تا ۴۵ متر و عرض آن در حدود ۲۲/۱ متر باشد. مسير دورخيز بايد با خطوط سفيد به عرض ۵ سانتىمتر مشخص گردد. شيب مسير دورخيز بهطرف جعبهٔ پرش نبايد از يک در هزار بيشتر باشد. هر پرنده مىتواند از يک يا دو علامت مورد تائيد کميته برگزارکننده براى تعيين جا پا استفاده کند. اگر اين علامتها قبلاً از سوى ورزشکار تهيه نشدهاند، او مىتواند از چسبنوارى استفاده کند. ورزشکار، مجاز به استفاده از گچ يا هر مادهٔ ديگرى که اثر آن روى مسير باقى مىماند و پاک نمىشود نيست.
پايههاى پرش با نيزه
پايههاى پرش با نيزه به هر شکلى که ساخته شوند، بايد بهاندازهٔ کافى محکم و سخت باشند تا بتوانند ميلهٔ پرش با نيزه را نگه دارند. پايههاى پرش با نيزه بايد محلى براى قرارگرفتن ميله پرش با نيزه داشته باشند. محل قرارگرفتن ميلهٔ پرش با نيزه معمولاً چنگکمانند است و طورى ساخته مىشود که ميله بهراحتى پس از برخورد ورزشکار با آن سقوط مىکند.
فاصلهٔ بين پايههاى پرش با نيزه بين ۳۰/۴ تا ۳۷/۴ متر است و اگر پايهها داراى بازو هستند فاصله بين بازوها بايد ۳۰/۴ متر باشد. پايههاى نگهدارده بايد در مسابقات رسمى قابليت جابهجائى تا ۱۲۰ سانتىمتر (۸۰ سانتىمتر به جلو و ۴۰ سانتىمتر به عقب) را داشته باشند.
ميلهٔ افقى پرش با نيزه
ميله افقى بايد از جنس فايبرگلاس، آهن نرم يا هر مادهٔ ديگرى ساخته شود. اين ميله، شکلى مدور و ۳ سانتىمتر قطر دارد و دوسر آن طورى ساخته شده است که بهآسانى روى پايههاى نگهدارنده قرار مىگيرد. طول ميلهٔ افقى حداکثر ۵/۴ متر است و وزن آن نبايد از ۲۵/۲ کيلوگرم بيشتر باشد. جنس ميلهٔ افقى بايد طورى باشد که زياد انعطافپذيرى نداشته باشد و حداکثر خمشدن آن در وسط ميله نبايد بيشتر از ۳ سانتىمتر باشد.
جعبه پرش با نيزه
عمل جهش در پرش با نيزه از يک چاله، موسوم به ”جعبه پرش با نيزه“ انجام مىشود. جعبه در مسير دورخيز کار گذاشته مىشود و داراى ۱ متر طول و ۶۰ سانتىمتر عرض در جلو است. عرض کف آن در قسمت انتهاء، ۱۵ سانتىمتر است که طبق تصوير ساخته و کار گذاشته مىشود.
نيزهٔ پرش
پرشکنندگان مىتوانند از نيزههاى شخص خود استفاده کنند. هيچ شرکتکنندهاى حق ندارد از نيزههاى ساير پرندگان استفاده کند مگر با اجازهٔ آنها.
نيزههاى پرش را مىتوان از هر ماده يا از ترکيب مواد با هر قطر و طولى ساخت. معمولاً جنس نيزه، فايبرگلاس است ولى نيزههاى آلومينيومى و يا از جنس خيزران (بمبو) نيز وجود دارد. سطح نيزه بايد صاف باشد و مىتوان آن را با دو لايه چسب پوشاند. سرنيزهها بايد طورى ساخته شود که هنگام کاشتن در جعبه، دچار شکستگى نشود. معمولاً طول و قطر نيزههاى پرش باتوجه به ويژگىهاى شخص پرشکننده يعنى وزن، قد، تکنيک و رکورد انتخاب مىشود.
قوانین مربوط به مسابقات
۱-ترتیب پرشکنندگان، با قرعهکشى تعیین مىشود.
۲- قبل از شروع مسابقه سرداور ارتفاع شروع و ترتیب بالا رفتن ارتفاع مانع را پس از پایان هر دور به شرکتکنندگان اعلان مىکند. وقتىکه تنها یک پرنده بهعنوان پرندهٔ مسابقات باقى بماند و زمانىکه براى کسب مقام اول تساوى پیش بیاید، ترتیب بالا رفتن مانع با توافق ورزشکار و سرداور انجام مىشود.
۳-مقدار بالا بردن مانع میلهٔ پرش با نیزه پس از تکمیل هر دور نباید کمتر از ۵ سانتىمتر باشد مگر آنکه در نهایت، یک شرکتکننده باقى مانده باشد.
۴- در پرش با نیزه دهگانه پس از تکمیل هر دور باید ۱۰ سانتىمتر در تمام طول مسابقه، میلهٔ افقى پرش، نیزه را بالا برد.
۵-شرکتکنندگان حق دارند که قبل از شروع هر پرش از داور تقاضاى حرکتدادن پایهها را بکنند. اما حرکت پایهها تنها با ۴۰ سانتىمتر بهطرف مسیر دورخیز و تا ۸۰ سانتىمتر بهطرف محل فرود مجاز است.
۶- پس از شروع مسابقه، پرندگان نمىتوانند از محوطهٔ اصلى مسابقه براى تمرین استفاده کنند.
۷- پرش باید در محدودهٔ زمانى ۵/۱ دقیقه پس از ثابتکردن پایهها اجرا گردد. در مراحل نهائى یعنى زمانىکه تنها ۲ یا ۳ ورزشکار باقى مانده باشد محدودهٔ زمانى اجراءِ پرش ۳ دقیقه خواهد بود و در صورتىکه تنها یک ورزشکار به رقابت ادامه دهد محدودهٔ زمانى ۶ دقیقه مىباشد.
۸-سقوط مانع پرش با نیزه بر اثر برخورد بدن ورزشکار با نیزهٔ پرش، خطا محسوب مىشود.
۹- لمس زمین از جمله محوطهٔ فرودِ بعد از صفحهٔ عمودى فرضى میان پایهها و زمین پرش با نیزه قبل از عبور از روى مانع، خطا محسوب مىشود.
۱۱- پس از عمل جهش، حرکت دستیابى به ارتفاع بالاتر و یا انتقال دست پائینى بالاتر از دست بالائى خطا محسوب مىشود.
۱۲-در خلال عمل پرش اگر پرشکننده عمداً از افتادن میلهٔ افقیِ درحال سقوط، بهکمک دست یا انگشتان خود ممانعت کند خطا محسوب مىشود.
۱۳- ورزشکاران اجازه دارند که از مواد چسبناک مانند رزین براى بهترگرفتن نیزه پرش استفاده کنند.
۱۴-هیچکس جز خود ورزشکار نباید نیزهٔ پرش را لمس کند مگر اینکه نیزه درحال دور شدن از میلهٔ افقى و پایهها باشد.
۱۵- اگر در خلال پرش، نیزهٔ پرش بشکند، پرش خطا محسوب نمىشود.
۱۶-قبل از شروع پرش، ارتفاعِ جدید باید اندازهگیرى شود.
۱۷- در صورت تساوی، ورزشکارى به مقام اول مىرسد که:
الف- با کمترین تعداد پرش از ارتفاع تساوى گذشته باشد.
ب – در صورت باقىماندن تساوى کمترین تعداد خطا را در طول مسابقه داشته باشد.
ج- در صورت باقىماندن تساوى در مورد مقام اول، پرشکنندگان باید یکبار دیگر از آخرین ارتفاع پرش کنند و در صورت عدم موفقیت، میلهٔ افقى ۵ سانتىمتر پائین آورده مىشود. در صورت تساوى براى مقامهاى بعدی، مساوىکنندگان در یک مقام قرار مىگیرند.